Mijn naam is Hilda Venema, geboren 1947 in Zwolle en opgegroeid op de binnenvaart, na mij kwamen nog drie zusjes. familiealbum (zeelandnet.nl)

Ons vaargebied was Nederland, Duitsland en België, het was een leven hard werken maar ook van vrijheid, nooit was één dag hetzelfde.

Op achtjarige leeftijd ging ik naar een schippersschool, we door liepen in vier jaar tijd acht klassen, daarna, als je geluk had mocht je doorleren ( tot 1969 was er geen leerplicht voor schipperskinderen) . Schippersinternaat - Wikipedia

Na anderhalf jaar huishoudschool werd het werken...

Eerst bij mijn vader, later als kookster op een passagiersschip...

In 1970 was het varen voorgoed voorbij, ik was getrouwd en had een zoon en ging aan de wal wonen in een klein dorp in de provincie Zeeland, de eerste jaren waren zwaar, ik miste het water. Er volgde nog een paar verhuizingen. Werken, zelf wat geld verdienen dat was wat ik wilde, mijn mooiste baan was voedingsassistente in het huidige Admiraal de Ruyter Ziekenhuis in Goes, ik heb daar drieëntwintig jaar mogen werken.

Nu, stilzitten is nog steeds niet mijn ding, ik wandel, fotografeer, doe vrijwilligerswerk en ben webmaster van de Vrouwen van Nu afd. Noord-Beveland Laatste nieuws - www.vrouwenvannoordbeveland.nl

Ik woon in de mooie badplaats Domburg, in tien minuten lopen sta ik bij de zee.

Ik wandel graag langs het strand en geniet van de golven.

Maar het gemis naar de rivier blijft, want daar ligt mijn hart...

Mijn mooiste jeugdherinnering...

Als ik terugdenk aan mijn kinderjaren dan denk ik altijd aan mijn opa en oma Venema.

Ook zij waren binnenvaartschipper, de oudste foto die ik heb voeren zij op schip zonder motor kracht, het schip werd getrokken door een paard via een jaagpad Jaagpad - Wikipedia , een paard koste geld en dat was er niet altijd en dan trok mijn oma het schip...

In mijn jeugdjaren had het schip van mijn grootouders een motor.

Als oudste van een druk gezin mocht soms een paar weken logeren bij mijn grootouders, voor mij was het één groot feest.

Opa leerde mij fietsen en leerde mij een schip besturen aan het stuurrad.

De reis was vaak over het IJsselmeer, oma was dan zeeziek en ging naar bed, voor de gezelligheid ging ik naast haar liggen met tussen ons in een trommel met mariakaakjes en dat laatste maakte het varen over het IJsselmeer tot een feestje.

Mijn opa overleed toen hij vijfenzestig was, oma ging naar een bejaardentehuis, de Neboflat in Groningen, ik heb haar daar nog vaak opgezocht.